Warszawski Klub Seniorów Lotnictwa Warszawski Klub Seniorów Lotnictwa

  • Skocz do głównej treści strony
  • Skocz do menu nawigacyjnego i logowania

Nawigacja i wyszukiwanie

Nawigacja

  • Start
  • Aktualności
  • Marsz Lotników
  • Zarząd WKSL
  • Odeszli
  • Różne
  • Kontakt

Szukaj

Sponsorzy WKSL

70 rocznica katastrofy samolotu PLL LOT Li-2 SP-LKA pod Tuszynem

Szczegóły
Kategoria: Aktualności
Opublikowano: sobota, 27 listopad 2021 20:44
Administrator
Odsłony: 363

70 lat temu pod łódzkim Tuszynem w rejonie wsi Górki Duże 15 listopada 1951 r. rozbił się samolot PLL LOT. Samolot wystartował z Lublinka w kierunku Krakowa przy niskim pułapie chmur i słabej widoczności.  Kilka minut po starcie niedaleko od miejsca startu w katastrofie zginęli wszyscy będący na pokładzie - 12 osób w tym czterech członków załogi. Według historyków była to pierwsza tragiczna katastrofa samolotu LOT-u po II wojnie światowej.
W katastrofie zginęli 
1. Marian Buczkowski pierwszy pilot kapitan z Warszawy
2. Hieronim Bakalus drugi pilot z Warszawy
3. Andrzej Olesiński radiotelegrafista z Warszawy
4. Kazimierz Jurgo mechanik z Warszawy
Pasażerowie.
1. Stanisław Gryniewski z Łodzi
2. Henryk Weinert ojciec z Łodzi
3. Henryk Weinert syn z Łodzi
4. Wanda Raćko z Łodzi
5. Jacek Ślaski z Poznania
6. Jerzy Wicherski z Poznania
7. Jerzy Michałowski z Poznania
8. Stanisław Błachnirek z Poznania
9. Leszek Groński z Sopotu
10. Zdzisław Iżyk z Jastrzębiowa
11. Eugeniusz Skuplin z Tarnowa
12. Czesław Krupowiec z Warszawy

       W 2010 r  w centrum Tuszyna  odsłonięto pomnik z tablicą upamiętniający tamtą  katastrofę. Inicjatorem powstania pomnika był syn kpt. Mariana Buczkowskiego, znany aktor ,Zbigniew  Buczkowski. W odsłonięciu pomnika uczestniczyli 3 synowie kpt Buczkowskiego  oraz m.in. delegacje, Polskich Linii Lotniczych LOT, Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa, Łódzkiego Klubu Seniorów Lotnictwa ŁKSL ze swoimi sztandarami ,Dęblińskiej Szkoły Orląt, której absolwentem był kpt. Marian BUCZKOWSKI, proboszcz lokalnej parafii, przedstawiciele Urzędu Miasta Tuszyna oraz mieszkańcy i miłośnicy lotnictwa .Od tego czasu pieczę nad pomnikiem sprawuje Łódzki Klub Seniorów Lotnictwa organizując coroczne spotkania pamięci.
        W dniu 20 listopada 2021 r odbyła się uroczystość z okazji 70 rocznicy katastrofy przygotowana przez Łódzki Klubu Seniorów Lotnictwa . Po powitaniu zebranych przez  prezesa ŁKSL Andrzeja Amerskiego,  uczczono pamięć ofiar minutą ciszy. Przypomniał on tez okoliczności katastrofy. O jej przyczynach opowiadał również Zbigniew  Buczkowski. Zebrani wysłuchali lotniczego hymnu Łódzkich Seniorów Lotnictwa a następnie   złożono wiązanki kwiatów.  Nad pomnikiem przeleciało wtedy  kilkakrotnie kilka samolotów Aeroklubu Ziemi Piotrkowskiej im gen. pil. Stanisława Karpińskiego, koordynowane z ziemi przez Grzegorza Dudkiewicza.
      W uroczystości uczestniczył syn pilota znany aktor Zbigniew Buszkowski z rodzina, przedstawiciele władz lokalnych , Radny Miasta Łodzi pan Mateusz Walasek, przedstawiciel Portu Lotniczego Łódź im Władysława Reymonta pan Rafał Farraki, seniorzy lotnictwa z Łodzi z pocztem sztandarowym i modelem samolotu Li-2 oraz mieszkańcy Tuszyna. Z Warszawy  uczestniczyła również nasza delegacja  Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa z pocztem sztandarowym, poczet sztandarowy PLL LOT i  koledzy reprezentujący Klub Pilotów Doświadczalnych oraz płk pil Leszek Doleżuch ze stowarzyszenia absolwentów „Szkoły Orląt” w Dęblinie gdzie szkolił się dowódca załogi Li-2 kpt Marian Buczkowski. Byli obecni również znani piloci PLL LOT jak kpt Tadeusz Wrona, Marian Nowotnik czy kpt pil. inż Jarosław Filipiak.
.

--
Lesław Karst
601284304

 

Tuszyn na stronie Rady Seniorów Lotnictwa 

https://www.rslap.org/post/70-rocznica-katastrofy-samolotu-pll-lot-li-2-sp-lka-pod-tuszynem
https://www.facebook.com/seniorzylotnictwa/?ref=pages_you_manage

  • Click to enlarge image ZB14.JPG
  • Click to enlarge image _AAB0622qq.jpg
  • Click to enlarge image _AAB0631qq.jpg
  • Click to enlarge image _AAB0633qq.jpg
  • Click to enlarge image _AAB0639qq.jpg
  • Click to enlarge image _AAB0661qq.jpg
  • Click to enlarge image _AAB0665qqq.jpg
  • Click to enlarge image _AAB0686qq.jpg
  • Click to enlarge image _AAB0698qqqq.jpg
  • Click to enlarge image _AAB0705qq.jpg
  • Click to enlarge image _AAB0714qq.jpg
  • Click to enlarge image _AAB0719qq.jpg
  • Click to enlarge image _AAB0737qq.jpg
  • Click to enlarge image _AAB0754qq.jpg
  • Click to enlarge image _AAB0780qq.jpg
  • Click to enlarge image _AAB0801qq.jpg
  •  

Seniorzy Lotnictwa w Święto Niepodległości na Polu Mokotowskim.

Szczegóły
Kategoria: Aktualności
Opublikowano: niedziela, 14 listopad 2021 17:34
Administrator
Odsłony: 368

Tradycyjnie w dn 11.listopada spotkaliśmy się przy naszym pomniku na Polu Mokotowskim aby spełnić patriotyczny obowiązek uczczenia Święta Niepodległości jak również upamiętnić 103 rocznicę przejęcia od Niemców lotniska Mokotowskiego. Bo właśnie w dniu 11.listopada 1918 r grupa studentów Politechniki Warszawskiej - członków  powstałego Związku Lotników w wyniku negocjacji z załogą lotniska przejęła lotnisko wraz z samolotami, magazynami i warsztatami. Plan zajęcia lotniska bez walki udał się, bo w Warszawie trwało rozbrajanie żołnierzy niemieckich a na lotnisku praktyczną władzę sprawowała Żołnierska Rada i żołnierze z 800 osobowej załogi chcieli wrócić do domu. I ta data jest właśnie wspólna dla Polski i lotniska Mokotowskiego, które stało się zaczątkiem działalności wszystkich polskich instytucji i przedsiębiorstw lotniczych .
Po przypomnieniu tych faktów przez prezesa WKSL złożyliśmy kwiaty pod pomnikiem i przy pięknej pogodzie trwały koleżeńskie wspomnienia. Obecny na tym spotkaniu zaprzyjaźniony z nami  Piotr Żbikowski -członek Rady Warszawy poinformował o planach upamiętnienia lotniczych miejsc w kilku miejscach Warszawy.
W załączeniu kilka zdjęć i kolaży w wykonaniu Andrzeja Szymczaka.

 

--
Lesław Karst

  • Click to enlarge image IS_DSC_0135.jpg
  • Click to enlarge image IS_DSC_0144.jpg
  • Click to enlarge image IS_DSC_0146.jpg
  • Click to enlarge image IS_DSC_0149.jpg
  • Click to enlarge image IS_DSC_0153.jpg
  • Click to enlarge image Swieto-Niepodleglosci-Pole-Mokotowskie1.jpg
  • Click to enlarge image Swieto-Niepodleglosci-Pole-Mokotowskie2.jpg
  • Click to enlarge image Swieto-Niepodleglosci-Pole-Mokotowskie3.jpg
  • Click to enlarge image Swieto-Niepodleglosci-Pole-Mokotowskie4.jpg
  • Click to enlarge image Swieto-Niepodleglosci-Pole-Mokotowskie5.jpg
  •  

Plany WKSL w 2021 r.

Szczegóły
Kategoria: Aktualności
Opublikowano: niedziela, 07 listopad 2021 07:19
Roman Woźniak
Odsłony: 391

Szanowne koleżanki i koledzy.

Chciałbym przypomnieć terminy planowanych najbliższych spotkań członków WKSL.

1 – 11 listopada, czwartek o godz. 10:00 spotykamy się na tradycyjnym spotkaniu przy naszym pomniku-głazie na Polu Mokotowskim.

2 – 16 grudnia - czwartek o godz. 16:00 planowany jest Opłatek Klubu w stołówce 1 Bazy na Okęciu. Opłata uczestnictwa to jak zwykle 50 zł/os. Część kolegów już wniosła opłaty. Chętni na to spotkanie a którzy nie zapłacili mogą zgłosić chęć udziału telefonicznie do kol. Alicji Lubowieckiej 

tel. 603 442 344 lub do L. Karst tel. 601 284 304.

Opłatę można będzie uiścić na spotkaniu. Proszę o deklaracje uczestnictwa do 6 grudnia (Mikołaja) gdyż musimy  powiadomić stołówkę o ilości uczestników i przygotować listę wejścia do Bazy. 

Oczywiście 1 Baza zastrzega, że może odwołać spotkanie w wypadku ponownych obostrzeń sanitarnych. Ale bądźmy dobrej myśli. Gdyby tak było to wpłaty zwracamy lub przenosimy na inne cele jak składki .

Proszę też o informowanie innych koleżanek i kolegów nie posiadających Internetu.

--

 

Lesław Karst
601284304

 

 

Nowy Zarząd WKSL. info na WWW

Szczegóły
Kategoria: Aktualności
Opublikowano: niedziela, 07 listopad 2021 06:56
Roman Woźniak
Odsłony: 381

W dniu 2.11.2021 r w 1 Bazie na Okęciu odbyło się Walne Zgromadzenie Członków WKSL dla wybrania nowego Zarządu Klubu. Dotychczasowy Zarząd zakończył swoją 3 letnią kadencję. Podczas zebrania wysłuchano sprawozdania prezesa kol Karsta z działalności Zarządu w  upływającej kadencji, sprawozdania finansowego i sprawozdania Komisji Rewizyjnej. 

Upływająca kadencja miała dwa różne okresy. Do czasu pandemii działalność była intensywna zarówno w zakresie spotkań klubowych jak też różnych uroczystości  rocznicowych na które zapraszano delegację Klubu. Najważniejszym wydarzeniem był jubileusz 80-lecia Klubu w listopadzie 2019 r. Natomiast od 2020 r. z powodu ograniczeń sanitarnych zawieszone były zebrania ogólne, nie odbywały się też tradycyjne spotkania świąteczne a uroczystości zewnętrzne były znacznie ograniczone. Po złagodzeniu obostrzeń wrócono do zebrań ogólnych od połowy 2021 r. Zarząd odbywał też zebrania dla realizacji  zobowiązań urzędowych i  organizacji udziału klubu w uroczystościach rocznicowych. 

W zakresie gospodarki finansowej zanotowano zysk podczas kadencji wynikający z wpłat sponsorów na 80-lecie i braku wydatków na spotkania świąteczne. Uzyskano też pokrycie pewnych kosztów Klubu przez Fundację "Kochaj Życie", gdzie członkowie Klubu przekazywali odpisy 1% podatku. Należą się słowa podziękowania kol Małgorzacie Nowotnik - prezes tej Fundacji za pomoc w uruchomieniu tej formy wsparcia Klubu.

Komisja Rewizyjna po kontroli dokumentacji Klubu, stanu i realizacji planu pozytywnie oceniła pracę Zarządu i rekomendowała udzielenie mu absolutorium. 

Do nowego zarządu zgłoszono dotychczasowy jego skład. Innych kandydatur nie było. Do komisji Rewizyjnej na miejsce chorej kol Lidii Pazio zgłoszono kol Witolda Kamockiego. Zebrani zaakceptowali te kandydatury.

Nowy zarząd ukonstytuował się w następującym składzie:

Prezes Lesław Karst

Wiceprezesi Andrzej Szymczak i Włodzimierz Danielski

Skarbnik Alicja Lubowiecka

Sekretarz Janusz Karolew

Członkowie zarządu Dagmara Dulęba, Jerzy Madler, Roman Sajnaga, Roman Woźniak.

Komisja Rewizyjna:

Przewodniczący Zygmunt Mazan

Wiceprzewodnicząca Lidia Kosk

Sekretarz Witold Kamocki

Członek Małgorzata Nowotnik. .

  
--

Lesław Karst
601284304

Moskwa i nasza stewardesa.

Szczegóły
Kategoria: Aktualności
Opublikowano: czwartek, 04 listopad 2021 19:46
Roman Woźniak
Odsłony: 406

 

"Wspomnienia pilota polskich linii lotniczych „LOT”"  Tadeusz Hendzel

 KATASTROFY LOTNICZE W LATACH POWOJENYCH PLL LOT (1951 do 1987)

14 czerwca 1963 roku, załoga w składzie:

kpt. statku powietrznego - Władysław Snacki,

Il pilot - Mieczysław Pląder,

rtg pokł. - Michał Łukasiewicz,

mechanik pokładowy - Marian Siemieniak,

stewardesa - Ewa Fedorowska,

wykonywała rozkładowy lot na trasie Warszawa - Moskwa, na samo-

locie IŁ-14.

Po przylocie nad lotnisko Wnukowo w Moskwie napotkali rozległą burzę. Kapitan Snacki zdecydował się na podejście do lądowania sądząc, że kontrola ruchu lotniczego na Wnukowie pomoże mu w naprowadzaniu na kierunek pasa lądowania. Niestety, nie wykorzystywał chyba dwóch naprowadzających radiolatarni, służących także do zajmowania nad nimi nakazanych wysokości.

Pierwsze podejście było za wysokie i zdecydował się na ponowne podejście, nie utrzymując niestety nakazanej na tym lotnisku procedury. W gęstym deszczu zobaczyli prawdopodobnie światła podejścia i światła pasa. Postanowili zrobić krótką rundę, nie tracąc z oczu tych świateł. W skręcie, nie patrząc na przyrządy a jedynie na zauważone światła, tracili wysokość i w odległości około 10 kilometrów od lotniska, prawie na prostej do lądowania uderzyli w ziemię.

Kabina z prawym skrzydłem owinęła się na grubym pniu drzewa. Cały kadłub za wyjątkiem tylnej części wraz ze statecznikami oderwał się i porozbijał o drzewa. Wszyscy zginęli, za wyjątkiem tych którzy lecieli w tylnej części kadłuba. W tym ostatnim kawałku samolotu znajdował się rząd 4 foteli do których przypiętych było 3 pasażerów i stewardesa.

Przeżyli i nie mieli najmniejszych skaleczeń. Widocznie w księdze losów ludzkich mieli zapis dalszego życia. Załoga złamała przepisy, w czasie sekcji zwłok nie stwierdzono alkoholu w ich ciałach.

 

WSPOMNIENIA STEWARDESY

z lotu rejsowego do Moskwy samolotem IŁ-14, SP-LHB startującym z Warszawy 14 czerwca 1963 roku o godz. 16:05

Skład załogi:

Kapitan - Władysław Snacki, 

Il pilot - Mieczysław Pląder,

radiooperator - Michał Łukasiewicz,

mechanik pokładowy - Marian Siemieniak,

stewardesa - Ewa Fedorowska.

Był to ciepły, słoneczny dzień lata. Na pokładzie nie było kompletu pasażerów. Lecieli: mongolska delegacja, Amerykanka z córeczką, były amerykański pilot, obecnie korespondent w Moskwie i para amerykańskich turystów, udających się w podróż poślubną na emeryturze, wcześniej nie mieli czasu i pieniędzy. Amerykanie siedzieli po przeciwnej stronie od wejścia.

Meteo podało dobre warunki — lot był spokojny, włączony autopilot, więc odrobiłam z radiooperatorem lekcje angielskiego.

W okolicach Moskwy zaskoczyła nas burza. Wieża podała przez radio, że mamy utrzymywać wysokość 400 metrów. Wyszłam z kabiny załogi i obserwowałam wariometr, który w tym egzemplarzu samolotu znajdował się również w kabinie pasażerskiej. Wahania byty ogromne: góra - dół.

Sprawdziłam, czy wszyscy pasażerowie są przypięci. Para amerykanów, siedzących w drugim rzędzie, bardzo chorowała. Podałam im wodę i torebki, choć to nie było łatwe. Turbulencja nie pozwoliła mi już na żadne działanie. Samolotem rzuciło tak, że zatoczyłam się na koniec kabiny i usiadłam na ostatnim fotelu przy wyjściu. Naprzeciwko siedział Amerykanin wpatrzony w okno. W chwilę potem, wciąż siedząc, uderzyłam głową w podsufitkę, wtedy pierwszy raz w życiu zapięłam pas bezpieczeństwa. Prawie równocześnie rozległ się przejmujący trzask łamiącego się metalu i chłodny pęd powietrza wyssał gazety i czasopisma z półki nad moją głową.

Jak się rozliczę z brakującej prasy dolarowej – przemknęło mi prze myśl.

Nastąpiła cisza i ciemność (po około czterech godzinach lotu, przy dwóch godzinach różnicy czasu, było już po godzinie 22:00). Myślałam, że jestem duchem. Miała być jasność wiekuista, a tu ciemność i tak już przez całą wieczność.

Usłyszałam puknięcie w metal i poczułam chłód w stopie. To spadł mi pantofel.

Jest mi zimno – więc nie jestem duchem – żyję!

Zaczęłam we wszystkich znanych mi językach nawoływać pasażerów i załogę.

Odezwał się Amerykanin: where are you – gdzie jesteś? Określiłam moje usytuowanie. Przypomniałam, że siedział po drugiej stronie przejścia, również w ostatnim fotelu.

Powiedziałam mu, że kadłub leży na lewym boku, a ja wiszę na zapiętym pasie, bo wypadłam z fotela, za chwilę upadnę i pokaleczę się o blachy.

I can not find you – nie mogę cię znaleźć. Usłyszałam kroki po błocie i zaległa cisza.

Pomyślałam, że zemdlał - pewnie ranny, trzeba go ratować i innych też.

Obutą stopą wymacałam okno - nie było plexiglasu - i trzymając się pasa usiadłam, jak mi się zdawało, na ramie okna. Izolacja rozwarstwiła się i wydostałam się między blachą a izolacją.

Pamiętałam, że może być pożar i trzeba odnaleźć załogę i pasażerów i wszystkich ewakuować. Kiedy byłam już na zewnątrz, zobaczyłam, że kadłub kończy się na drugim rzędzie foteli (licząc od wejścia, które znajdowało się z tyłu kadłuba), a w tapicerkę foteli wbita jest blacha, jak szpilki w poduszkę do igieł. A więc to była moja osłona.

Po prawej stronie kadłuba stała końcówka skrzydła oparła o pień brzozy. Po lewej stronie stał fragment drugiego skrzydła, blachą owinięty o pień sosny - nie ma zbiorników, więc nie powinno się palić - obok leżał wybudowany silnik.

Nigdzie śladu człowieka!

Wtedy odezwała się Amerykanka - krzyczała: my child, my chIld - moje dziecko.

Poszłam w kierunku głosu i zapadłam się w błoto po kolana.

Myślałam, że skoro byliśmy na podejściu do lądowania, zaraz nadejdzie pomoc, ale tak się nie stało. Nie było na co czekać.

Zaczęłam zataczać rękami kręgi, mając ocalałą część kadłuba i ogon w centrum, spodziewając się, że w ten sposób natrafię na załogę i pasażerów. Wciąż było ciemno, omijałam błoto w które się zapadałam. Miałam szum w uszach - jak w parowozowni, a może to hamownia silników, więc powinni być ludzie.

Spostrzegłam światełka połyskujące wśród drzew. Może to wilki. Przypomniało mi się, że zimą rumuńska załoga rozbiła się w Rodopach. Gdy śniegi stopniały, załogę zidentyfikowano po obuwiu. Ciała zjadły wilki.

Okazało się, że to migają światła samochodów. Szosa jest bardzo blisko - osłupiałam. A więc to nie jest odludzie - samolot nie wylądował i nikt nas nie szuka!

Bezskutecznie usiłowałam zatrzymać przejeżdżające samochody osobowe i ciężarowe. Padało, kierowcy musieli widzieć w świetle reflektorów, że jestem w mundurze, umazana błotem, bosa i rozczochrana.

Nikt się nie zatrzymywał.

Bardzo powoli nadjeżdżał rozklekotany mały, dostawczy samochodzik. Zaryzykowałam, udałam, że rzucam się pod koła — kierowca, maleńki grubasek, zahamował.

Przez uchylona szybę chwyciłam go za krawat, wolną ręką otworzyłam drzwi i wsiadłam.

Powiedziałam co się stało i kazałam mu jechać do portu Wnukowo. Trząsł się ze strachu, płakał i tłumaczył, że jest na służbie, rozwozi prasę i właśnie jedzie z portu do Moskwy.

Miałam przewagę, zaciskałam jego krawat, kazałam zapamiętać miejsce skąd mnie zabrał i zawracać do portu. Na lotnisku chciał mi uciekać. Wlekąc nieszczęsnego kalekę na jego własnym krawacie, chciałam z sekcji odpraw zatelefonować do naszego przedstawiciela, kapitana Tadeusza HendzIa. Uniemożliwiono mi to. Nikt się mną nie zainteresował, choć mój wygląd wskazywał, że coś się stało.

FIN AIR miał w Moskwie swego przedstawiciela. Zobaczyłam go jak wchodzi do swego biura. Wyjaśniłam mu, że mieliśmy wypadek i proszę żeby pomógł mi i zadzwonił do polskiego przedstawiciela, powinien być na lotnisku i istotnie był.

Fin zareagował normalnie. On jeden na międzynarodowym lotnisku pomógł. Pomógł również przytrzymać wciąż wyrywającego się kierowcę.

Z kapitanem Hendzlem i rozwozicielem gazet pojechaliśmy z powrotem. Jego obecność była istotna, ponieważ orientował się, w którym miejscu wsiadłam do jego minifurgonetki.

Wkrótce „pabiedą" naszego przedstawiciela pojechałam do hotelu, w którym kwaterowały nasze załogi. Odnalazłam moją zmienniczkę Stenię Weigman. Załoga o niczym nie wiedziała. Wszyscy pojechali zaraz na lotnisko. Zostałam z koleżanką i wtedy poczułam, że jestem cała potłuczona. Czekała mnie wizyta licznej grupy umundurowanych oficjeli, którzy zadawali mi bardzo dziwaczne pytania.

Rano poprosiłam o herbatę, były z tym niejakie trudności.

Natomiast sanitariusz zrobił mi zastrzyk przeciwtężcowy, choć nie byłam ranna, miałam skaleczoną bosą stopę. Chciałam zatelefonować do rodziców ale nie było to możliwe.

Już w Warszawie ojciec powiedział mi, że już był w Dyrekcji Lotu, która mieściła się wówczas na Hożej 39, dowiedzieć się kiedy przyleci ciało córki.

 

Po trzech tygodniach i odbyciu obowiązkowych badań w „CEBULI"(tak w żargonie lotniczym nazywano Centralny Instytut Badań Lotniczo-Lekarskich) wróciłam na pokład do latania. W jakiś czas potem zwrócono się do mnie z propozycją współpracy z Urzędem Bezpieczeństwa. Ponieważ odmówiłam, odebrano mi paszport na 10 lat. Byłam uziemiona i pracowałam jako stewardesa naziemna. Następnie i tę pracę straciłam. 

SPOTKANIE LOTNICZE

Szczegóły
Kategoria: Aktualności
Opublikowano: niedziela, 24 październik 2021 19:46
Roman Woźniak
Odsłony: 355

"Rozpal lotniczy płomień!", pod tym hasłem z inicjatywy Stowarzyszenia Lotników Polskich, 31 października o godz. 17.00, spotykamy się pod Pomnikiem Poległych Lotników Polskich na Polu Mokotowskim, (obok gmachu GUS od ul. Wawelskiej) zbierają się przedstawiciele organizacji lotniczych oraz mieszkańcy Warszawy.

Po zapaleniu "ZNICZA  WIODĄCEGO", przez płk pil. Kazimierza Pogorzelskiego - Prezesa SLP, pod Pomnikiem składamy wiązanki i zapalamy znicze indywidualne i od np. WKSL.

Roman Woźniak

Tel. - 695 697 069

Strona 8 z 10

  • start
  • Poprzedni artykuł
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • Następny artykuł
  • koniec

Linki

  • Astronautyka-loty kosmiczne
  • Dowództwo Sił Powietrznych
  • Lotnictwo Wojskowe
  • Lotnicze wieści
  • NASA
  • Petrolot SA
  • PLL LOT
  • Polskie Niebo
  • Polski Rynek Transportu Lotniczego
  • Samoloty
  • Stowarzyszenie Mechaników Lotniczych przy PLL LOT

Linki Air Show

  • Air Show 2011
  • Air Show Góraszka 2009
  • Pokazy lotnicze Polska 2018r.

Linki Edukacja

  • Aeroklub Polski
  • Aeroklub Warszawski
  • Muzeum Lotnictwa w Krakowie
  • Technikum Lotnicze- Warszawa Gładka 16